Vorige week zondag was ik op bezoek bij mijn alleenstaande oom van 82 jaar oud. We dronken koffie op het balkon van zijn moderne appartement en keken uit over een grasveld waar kinderen druk voetbalden. Bevooroordeeld als ik ben, vroeg ik hem of er veel geluidsoverlast was. "Juist niet!" antwoordde hij direct, "Het maakt het hier juist gezellig." voegde hij er aan toe. Achter het grasveld ligt een breed fietspad dat naar zijn geboortestad leidt. Hij bezit een elektrische fiets waarmee hij er vaak op uit trekt. Deels omdat hij het leuk vindt en deels om de nodige beweging te krijgen. Graag zou hij ook nog tennissen, maar door de gevolgen van een TIA, die hem enkele jaren geleden trof, is dat niet meer mogelijk. Wel is hij sinds kort lid van een koersbalvereniging. Daar wil hij echter alweer mee stoppen omdat hij de mensen er te oud vindt. Hij verduidelijkt "Het is niet de leeftijd. Een groot deel is zelfs jonger dan ik. Maar ze zijn zo oud in hun doen en laten.".
Hij voelt zich fit en straalt dit ook uit. Tijdens een bezoek aan een klaverjasavond voor 75-plussers verweet iemand hem dat hij er eigenlijk niet thuishoorde omdat hij de minimale leeftijd nog niet bereikt zou hebben. Hij nam het compliment dankbaar in ontvangst, maar keerde er niet terug. Ik vroeg hem of er dan wel leuke evenementen voor ouderen bestaan? Hij antwoordde dat de onlangs georganiseerde dansavond voor 65-plussers een hele succesvolle was. Er werd veel gedanst, gepraat en geflirt. Zelf werd hij bij aankomst op de parkeerplaats al aangesproken door een dame die de avond niet meer van zijn zijde week. Met een glimlach voegde hij er aan toe dat er best veel dames op zoek zijn naar aanspraak.
"Je partner en directe familie vallen weg, je kinderen kunnen natuurlijk niet elke dag op bezoek komen en ook de vriendenkring wordt kleiner." "Er zijn te weinig leuke evenementen voor ouderen, terwijl er blijkbaar wel behoefte is." vult hij aan. "Ik wil er juist op uit want anders is het leven maar een eenzame bedoening." sloot hij af.
Uit het leven gegrepen is het zomaar een n=1 verhaal. De reden dat ik het deel is omdat ik soortgelijke verhalen in ons werk veel vaker tegenkom. In Nederland zijn er al meer dan twee miljoen 65-plussers waarvan de helft alleenstaand is. Dit aantal groeit de komende jaren nog verder. Een overgroot deel hiervan voelt zich eenzaam en zou graag gelijkgestemden ontmoeten. Organisaties zoals het Nationaal Ouderenfonds houden zich al met deze uitdaging bezig. Echter, ook voor commerciële ondernemingen bieden consumenten als mijn oom een breed spectrum aan kansen in producten, diensten, marketing & communicatie. Hij heeft een aardig pensioen, niet veel nodig en voldoende geld over voor zaken die de kwaliteit van leven verbeteren. Zo zou je hem kunnen ondersteunen in de strijd tegen eenzaamheid of hem samen kunnen brengen met anderen. In de marketing van producten en diensten kan je inspelen op zijn levensfase en de situatie. Denk bijvoorbeeld aan het organiseren van een evenement rondom je eigen product zoals Douwe Egberts dit met de Burendag doet.
Oh ja, en voor wie de niet zo heel erg verborgen boodschap van mijn oom gemist heeft: leeftijd is een slechte raadgever.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten